....หายไปนานเลยครับกว่าจะได้มาอัพต่อ...ปัญหามากมายหลายอย่างแต่ก็น่ะปัญหาทุกอย่างมีทางออกที่ดีที่สุดของมันเสมอคับ...หึหึ คิดได้เช่นนั้น ปัญหาทุกอย่างก็เครีย....555+ เอาล่ะ ที่ปิดบทนี้เร็วผิดปกติเนื่องด้วย...เรียนจบแล้วแล้วก็ทีสำคัญจำไม่ค่อยได้แล้วด้วย...หึหึ แต่ที่จำได้ดีที่สุดก็คือ มิตรภาพที่ร่วมสร้างกันมากะเหล่าเพื่อนๆ ^ ^ ... ตอนนี้ก็ได้ทำงานแล้ว...ถึงจะไม่เลิศหรูเท่าไหร่แต่ก็ดีใจง่ะ...หาเอง ไม่มีสายกะเส้น หาประสบการณ์ที่เหล่า สถานประกอบการ ต่างๆ ต้องการกัน(หึหึ) แต่ตอนนี้มีเรื่องที่ต้องเตรียมตัวกันก็คืองานรับปริญญา(^ ^) จะได้เจอเพื่อนๆที่จากกันไปนานพอสมควร..งานนี้ต้องมี....อิอิ แต่ช่วงที่หายไปทำให้ได้คิดอะไรหลายอย่างเลย...ทำให้ได้รู้ว่าเอาเข้าจริงๆ เงินเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยแต่เรื่องจิตใจนี้สิ..มันสำคัญยิ่งกว่า เงินหาเมื่อไหร่ก็ได้..แต่สุขภาพจิตน่ะดิหายากมาก....เสียไปแล้วเสียกว่า่จะหามาได้ใหม่ก็ไม่ใช่ง่ายๆ....ก็ืเรื่องความรู้สึกนี้คับมานพูดกันยากอ่ะน่ะ (^ ^) เอาล่ะคับใครที่ตอนนี้มีปัญญาไรที่ไม่สบายใจอยู่ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้ว ลองคิดบวกดิคับ ไม่ว่าเรื่องร้ายแค่ไหนหากเรามองมันในแง่ดี ปัญหาที่มีอยู่ในตอนนี้มันจะยิ่งใหญ่แค่ไหน หากมองกลับกันหากเราผ่านมันไปได้มันจะเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ทวีคูณให้เราได้ภาคภูมิ.....(^ ^) ใช่ป่าวคับ...ก็อย่างที่คนเค้าพูดๆ กันอ่ะนะ ว่า อุปสรรค มีไว้ให้เราข้าม (นี้ดิเด็ด) วันนี้ขี้เกียจผิดปกติเอาแค่นี้ก่อนก็พอแล้วเจอกันใหม่กับบทใหม่...กันน่ะครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น