กว่าจะเริ่มคิดเขียน บล๊อกจริงจัง..ก็เล่นเอานานพอควร...แต่ไม่รู้ว่านึกยังไงถึงได้มาเขียนทั้งๆที่ตัวเองก็ไ่ม่ได้เป็นคนที่มีความเก่งในเรื่องของการเขียนบรรยายสักเท่าไหร่..อาจเป็นเพราะว่าต้องการที่จะให้แนวความคิดของเราซึ่งอาจจะมีประโยชน์รึไม่...หรือบางครั้งอาจทำให้ใครบางคนอาจหัวเราะ อมยิ้ม เมื่อได้อ่าน..แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอต่อการมานั่งเขียนแล้วล่ะ...เพราะทุกวันนี้คนเราได้ลืมสิ่งง่ายๆเหล่านี้ไป มัวแต่คิด ต้องทำอย่างไรให้ตัวเองได้คะแนนดี ติด Top Ten คนอื่นอาจมองเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่องสำคัญสำหรับชีวิต ใช่คับ ตัวผมเองก็คนหนึ่งที่เคยมีความคิดเช่นนั้น....แต่เมื่อตัวเองได้หลุดพ้นจากบ่วงกรรม(ไม่รู้ว่าแรงไปป่าว...หุหุ) จากตรงนั้นมากลับทำให้ได้รู้ว่า..มันไรสาระ..มากด้วย..จนชีวิตในวัยเรียนของใครหลายๆคนหายไปกับการแสวงหาความเก่งกาจทางการศึกษาถึง 95.5 เปอร์เซ็น(เหอๆ เวอร์ป่าวไม่รู้:) ) แต่หลายคนกลับมองข้าม การแสวงหาความสุขในขณะที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ หน้าเสียดายน่ะครับ....เอ่อ - - เอาไว้แค่นี้ก่อนดีกว่าง่วงล่ะครับเพราะกว่าคิดได้ว่าจะเขี้ยนก็ ปาเข้าไป ตี 4.30 แล้วคับ...เออ..ที่พูดถึงเรื่องนี้น่ะเพราะเห็นไอ้โรงเรียนสอนพิเศษเยะเหลือเกิน...
แล้วที่ไปเรียนกันอยู่ก็มี่ตั้งแต่ อนุบาลเลย...O_o! อะไรจะขยันกันขนาดนั้น...หุหุ - - ง่วงจริงๆล่ะไปนอนก่อนดีกว่าไว้ค่อยมาว่ากันใหม่...หลับแล้ว..แง่มๆๆ Z..z..z..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น